روستای درک یکی از زیباترین و بکرترین سواحل ایران است که در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد. روستای درک دارای وسعت ۵۲ هکتار است و به دلیل برخورداری از سواحل ماسه‌ای بدون سنگ در کنار صحرا، کوه، جنگل و نخلستان جذابیت خاصی به این منطقه داده است و دارای منظره کم نظیری می باشد.

در ۱۵ کیلومتری چابهار در مسیر جادهٔ ساحلی به سمت گواتر قرار دارد. رنگ این تالاب صورتی است و دلیل این پدیده وجود پلانکتون‌ها و باکتری‌هایی در این تالاب است.

آب دریاچه بسیار شور است به حدی که از آن سنگ نمک جمع‌آوری می‌شود.

زنان بومی در محل دریاچه بازار کوچکی برای فروش دست‌ساخته‌هایشان شامل: زیورآلات صدفی و سوزن‌دوزی راه انداخته‌اند.

پوشش گیاهی تالاب را درخت گز تشکیل داده است و پرندگانی مثل: عقاب دشتی، فلامینگو، حواصیل، تیهو و مرغ جیرفتی در اینجا مشاهده می‌شود.

در شمال غربی ساحل چابهار، بر بلندای حدفاصل ارتفاعات پیل‌بند و شهبازبند است. این تپه خیلی قبلتر از پرتغالی‌ها محلی برای دیده‌بانی مرزداران بود. این دژ ۵۴ متر طول و ۲۶ متر عرض دارد، با اتاق‌های ضربی شکلی که با ملات ساروج پوشش داده‌شده‌اند.

قلعه دارای یک حیاط مرکزی و اتاق‌ها و حجره‌هایی در سه ضلع حیاط است. بهترین قسمت دژ ضلع سمت دریای عمان است در بخش میانی که دوطبقه بوده و این قسمت بهترین جای دژ است.

مناره دژ براساس روایات ۱۵ متر است که ۶ متر آن باقی‌مانده است، ستون‌های قطور بهار و تابستان نشین مربوط به دورهٔ صفویه و مشابه کاروانسرای شاه عباسی بیستون است، بعدها در دوره قاجار مرمت‌هایی در منار ایوان روبه‌دریا انجام‌شده است.

ساحل صخره‌ای چابهار یا دریا بزرگ، به یکی از تفرجگاه‌های مردم چابهار تبدیل شده است. موج‌های سهمگین بعد از برخورد با صخره‌های کنار ساحل چندین متر به هوا پرتاب می‌شوند که جلوه‌ی بی‌نظیری به این ساحل می‌دهند. ارتفاع این امواج به ۱۵ متر می‌رسد و در فصل مرداد و مصادف با وزش بادهای موسمی است.

این درخت در مسیر جادهٔ ساحلی قرار دارد.

درختی با ریشه‌هایی هوایی و بیرون از خاک است و شاخه‌ها بجای بالا رفتن به داخل خاک برمی‌گردند، درخت میوهٔ انجیر قرمز کوچکی دارد، در گویش محلی درخت انجیر یا مکرزن معروف است، آن را درختی مقدس می‌دانند و داستان‌هایی افسانه‌ای به آن منسوب شده است، این درخت بیش از صدسال قدمت دارد.

مَکران، مُکران یا مکوران از نظر تاریخی سرزمینی ساحلی در جنوب شرقی ایران بلوچستان و جنوب غربی پاکستان به حساب می‌آید که در طول دریای عمان گسترده شده است. این ساحل علاوه بر زیبایی‌ها و جاذبه‌های گردشگری بسیاری که دارا است و افراد بسیاری را به سمت خود می‌کشاند، از نظر جغرافیایی و موقعیت استراتژیکی از موقعیت منحصر به فردی برخوردار است. پیشینه ساحل مکران و منطقه آن به گونه‌ای است که حتی در کتاب تاریخی «هرودوت» (Herodotus)، مورخ یونانی قرن پنجم میلادی نیز یاد شده است و گفته می‌شود که یکی از استان (ساتراپ)های ایران قلمداد می‌شده است. حتی در نسخه‌های تاریخی عربی نیز از این ساحل با نام سواحل دریای مکران یاد شده است و از آنجا که تاریخ این مکان، پیشینه طولانی و غنی دارد، نمی‌توان به طور قطعی درباره ریشه نام آن نظر داد، اما دیدگاه‌ها و نظرهای مختلفی در این زمینه وجود دارد؛ از جمله این که آن را یکی از کلمات زبان سومری و بابلی می‌دانند که هم‌ریشه مگان و به معنی کرانه مگا است؛ برخی کلمه مگا را هم‌معنی قایقران ترجمه می‌کنند.

در ورودی روستا مناره‌ای تک ما را بسوی خود می‌کشاند، درست در قلب روستا مسجدی عظیم، با نقوش رنگی پرتلالو، و بخاطر همجواری منطقه با هند و پاکستان متأثر از این نوع معماری ست.

مسجد از بناهای صدر اسلام است که در گذشته با مصالح خشت و گل و چوب ساخته‌شده و طی ۴ دهه اخیر مرمت شده‌است، گنبدهای قرمز و سبز، شیشه‌کاری‌های نامنظم، رنگ و تزیینات با نور شدید فضای داخل که سرشار از زندگی ست، اینجا را به یکی از زیباترین و فاخرترین مساجد ایران تبدیل کرده است.

در ۹۵ کیلومتری شهر کنارک، در دشت وسیع کهیر، نرسیده به روستای تنگ واقع‌شده که ازنظر علم زمین‌شناسی پدیده‌ای طبیعی و بسیار نادر است.

در بالاترین نقطه کوه با ارتفاع ۶۰ متر چشمه‌ای هست که هرچند دقیقه یک‌بار باحالت حبابی شکل با جوشش گل گرمی از خود خارج می‌کند، ازنظر مردم این چشمه با دریا ارتباط مستقیم دارد و کاربرد این گل را برای بیماری‌های پوستی، مفصلی مناسب می‌دانند، ضمن اینکه این گل برای سفالگری بکار می‌آید بهترین فصل دیدن این جاذبه پاییز تا بهار است.

خلیج گواتر در ۹۰ کیلومتری شهر چابهار در امتداد دریای عمان و اقیانوس هند و دقیقاً هم‌مرز با شهر گوادر پاکستان قرارگرفته است و پوشش زیادی از خلیج را جنگل‌های حرا دربرگرفته است. خالی از لطف است به چابهار سفر کنید و زیبایی‌های گواتر را نبینید. با ورود به خلیج و بعد از گذشت از هنگ مرزی صیادان برای دعوت به قایق‌سواری در جنگل‌های حرا به استقبالتان می‌آیند.

بهترین زمان گشت‌وگذار در جنگل‌ها تا قبل از ظهر است، بعدازآن آب پایین رفته و گل‌ولای سختی نمایان می‌شود، ساحل بسیار زیبایی که صیادان ماهی را صید کرده، پرندگانی که هرکدام به سویی پرواز می‌کنند اینجا را به زیباترین خاطره سفرتان تبدیل می‌کند. در کنار آب نیز پرنده‌های مهاجر فصلی را می‌بینیم مثل: فلامینگو، پلیکان، سواحل ....

هم‌زمان با گشت‌وگذار در جنگل‌ها به دوردست برای دیدن دلفین‌ها می‌رویم، دلفین‌هایی که آرام اطراف در حال گشت‌وگذار هستند.

گورستان ۲۳۰۰ ساله تیس ۲۰۰ قبر داشته که یک قبر کاملاً سالم و به ابعاد ۲۲۵ در ۱۱۰ سانتیمتر در وسط به چشم می‌خورد. گورستان بر فراز تپه‌ای است که نزد مردم روستا به جن-سنط خوانده می‌شود.

کندن حفره‌هایی برای دفن انسان در دل سنگ، کاری بس عجیب است، ازاین‌روست که آنجا را به قبرستان جنیان خطاب کرده‌اند، بطوریکه مردم محلی معتقدند قبل از تاریک شدن هوا به خانه‌هایتان بازگردید، زیرا اجنه در این ساعات حضور انسان در قبرستان را خوش ندارند و انسان را نفرین و گرفتار درد و رنج می‌کنند.